در نور را میدیدم نه نور را .

درختان سر به فلک کشیده در موازات جاده ی زمان

درختانی که ریشه داشتند در زمان بی انتها

و سر کشیده بودند تا اوج اندیشه ها.

مرغان آرزو

بر افراشته بال

بر بلندای آسمان زندگی

مرغان آرزو آشیانه داشتند بر درختان بی رنگ اندیشه

و هر بار رنگی تازه به درختان می کشیدند

جاده در مقابل بود و بی انتها

ریزش نور را انتظار می کشیدم

و در جاده گذر می کردم .

نغمه های مرغان آرزو را بر سر درختان اندیشه خوب می شنیدم .

در جاده ها در انتظار پایانشان بودم که شاید

شاید نور آنجا باشد .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: